January 2019

M T W T F S S
 123456
78 910111213
14 151617181920
21222324252627
28293031   

За стиль благодарить

Развернуть метки

No cut tags
Wednesday, June 21st, 2017 12:10 am
Оригинал поста: http://raisadobkach.dreamwidth.org/1606416.html
Подстрочник Раисы Добкач. Я слегка отредактировал, точнее, вынес на страницу оригинал.

Песня 1987 года.
Оригинал слов здесь: http://tujek.linuxpl.info/tworczosc/wiersze/pieriestrojka-w-kgb/
В безоконных коридорах
Ржавчина на запертых замках;
В тишине, которая точно крик поражает
Спит Матерь-Лубянка.

Растеряла всех детей –
Узников, палачей, начальников,
Лишь где-то в котельной светится
Огонь на простом лице

Склоненный над пламенем,
Кашляющий, так как дымоход засорился,
Лейтенант Ваня сосредоточенно
Сжигает тайные документы

С дымом идут протоколы,
Доказательства вин и приговоры,
Названия Магаданов, Колымы –
Вся страна широкая

В небытие неба допросы,
Улетают в ясном жаре,
И остерегаться должен Ваня,
Чтобы не обжечься.

Искр беспечная феерия
Лихо судьбы людей сжигает;
Ах, если бы то видел Берия!
Если бы это видел Сталин.

Столько работы в дым и пепел,
Столько крови и чернил!
Хоть бы, Ваня, ты напился,
Чтобы не чувствовать отвращения

Ладони в саже раздирают с силой
Папки и тетради.
Хоть бы, Ваня, ты нажрался,
Не был бы так взволнован,

Как приказали, так приказали,
Огонь в глазах Вани блещет –
Когда история сгорит,
Страница будет чистой.

То ли скорбь за горло хватает,
Сколько отдано своему делу?
То ли в Здании сделают больницу,
Или может музей?

Будут тут принимать гостей,
Или пациентов в чистых койках
И забудет о прошлом
Лубянка-Матушка.

В темном небе звезды светят,
Тень Матушки душу вымела.
Слезы льются по лицу Вани –
Но это – от дыма.


W bezokiennych korytarzach
Śniedź na nieruchomych klamkach;
W ciszy, co jak krzyk przeraża,
Śpi Matka-Łubianka.

Utraciła wszystkie dzieci –
Więźniów, katów, dygnitarzy,
Tylko gdzieś w kotłowni świeci
Ogień w prostej twarzy.

Pochylony nad płomieniem,
Kaszląc, bo się komin zatkał,
Lejtnant Wania ze skupieniem
Pali tajne akta.

Z dymem idą protokoły,
Win dowody i wyroki,
Nazwy Magadanów, Kołym –
Cały kraj szeroki.

W niebyt nieba przesłuchania
Ulatują w jasnym żarze
I uważać musi Wania,
Żeby się nie sparzyć.

Iskier beztroska feeria
Dziarsko losy ludzkie pali;
Ach, gdybyż to widział Beria!
Gdybyż widział Stalin!

Tyle pracy w dym i popiół,
Tyle krwi i atramentu!
Dobrze, Wania, żeś se popił,
Żeby nie czuć wstrętu.

Dłonie w sadzy drą z mozołem
Skoroszyty i bruliony.
Dobrze, Wania, że łyknąłeś,
Bobyś był wzruszony.

Jak kazali, to kazali,
Ogień w oczach Wani błyska –
Kiedy się historię spali,
Karta będzie czysta.

Czy to żal za gardło chwyta
Oddanego swemu dziełu?
Czy z Urzędu zrobią szpital,
Czy może muzeum?

Będą tu przyjmować gości
Lub pacjentów w czystych łóżkach
I zapomni o przeszłości
Łubianka-Matuszka.

W ciemnym niebie gwiazdy świecą,
Mrok Matuszki duszę wymiótł.
Wani łzy po twarzy lecą –
Ale to – od dymu.

Jacek Kaczmarski
15.9.1987

Reply

(will be screened)
(will be screened if not validated)
If you don't have an account you can create one now.
HTML doesn't work in the subject.
More info about formatting